Język francuski! Nowoczesna łacina, język arystokracji i dyplomacji, a zarazem język miłości. Bo która z naszych drogich Pań nie chciałaby, aby jakiś przystojny dżentelmen wyznawał jej miłość po francusku. Nie wszyscy jednaj wiedzą, że w Europie jest więcej niż jeden kraj, w którym francuski jest językiem urzędowym. Oprócz Francji, także Belgowie w pewnej odmianie językowej posługują się tym pięknym, melodycznym językiem, a na świecie francuski jest językiem urzędowym w 22 krajach, między innymi w Kanadzie (Quebec).
Język francuski należy do grupy języków romańskich, a z powodu swoich korzeni w języku łacińskim jest współcześnie jednym z języków najbardziej zbliżonych do łaciny pod względem słownictwa i gramatyki. Piękno tego języka było doceniane już w średniowieczu, kiedy był on językiem angielskiego dworu. Ogromny notabene wpływ miał na język angielski w zakresie słowotwórstwa. Cała masa słów francuskich pozostała w angielskim sprzed czasów Normanów, parę przykładów to choćby invincible, possibility, moeuvre, pardon, for instance, i wiele innych. Zakres wpływów Francji wraz z ogólnym uwielbieniem jej języka przez dwory i literatów, królów i poetów, spowodowały, że język francuski stał się w XVIII wieku międzynarodowym językiem dyplomacji, handlu i kultury.
Stan ten nie ominął naszego kraju, co odzwierciedlenie swoje ma w paru naszych fonemach, niespotykanych w innych językach słowiańskich, takich jak „ę” czy „ą”. Do dzisiaj warstwy wykształconych mniej lub więcej rodaków w swoim zasobie słownictwa posiada takie adoptowane zwroty francuskie jak chociażby: vis a vis (wizawi, czyli nasze naprzeciwko), en face, o, pardon!, a także powszechnie stosowane powiedzenie: C’est la vie – takie jest życie – co w spolszczonej formie brzmi „selawi”. No i oczywiście, Deja vu, każdy tego francuskiego zwrotu używa, jednak ile osób wie jak to się pisze?